Stralend Aatman (Zelf), Saadhaks (zoekers),toegewijden van de Heer, die hier bijeengekomen zijn in deze heilige Aashram, in de heiligste van alle heilige streken van India, Oetarkhand, het gebied van Ganges en Himalayas, waarmee de Heer zich in zijn wijsheid-onderricht in Zijn Bhagavad Gietaa vereenzelvigt, tracht een bedaarde, onpartijdige en eerlijke beoordeling te maken van de kwaliteit van je spirituele leven en de mate van zijn succes. Wat moet er in worden rechtgezet? Wat moet er in worden versterkt en vermeerderd? Wat is er in afwezig dat moet worden gecultiveerd? En wat is er in dat er niet zou moeten zijn en dat dus zorgvuldig moet worden verwijderd, ontworteld en weggeworpen? Om dit alles te doen heb je een heldere kijk nodig op jezelf, je leven, je gedrag en omgang, je spirituele vooruitgang en je praktisch spiritueel programma, dagelijks en gestadig, gedurende de voorbije twaalf maanden.

Als je daar nooit een speciale gedachte aan wijdt op een systematische manier, kun je geen scherp omlijnd inzicht hebben. Je geest is altijd onvatbaar, gedachten zijn ontwijkend en moeilijk te hanteren, vaag. Nooit nemen ze een definitieve gestalte en vorm aan, omdat niemand welbewust de gewoonte van constructief, helder denken heeft aangekweekt, wat een kunst en een wetenschap op zich is. Zolang dit helder denken niet werd gecultiveerd, blijft de geest een sprinkhaan-geest.

Zolang we geen greep op de geest en zijn processen krijgen, blijft hij glibberig. Hij wordt heen en weer geslingerd van de morgen tot de avond, omdat men nooit aandacht heeft geschonken aan de allerbelangrijkste wetenschap van training van de geest, het cultiveren van helder, doelbewust denken, zodat er niets vaags, nevelachtigs meer aan is en alles helder wordt. Omdat dit niet is gebeurd, is het heel moeilijk een studie van zichzelf te maken. Om die reden moeten we speciale inspanningen doen, pen en papier nemen,achterom kijken, overdenken en noteren hoe en wanneer er plotseling een gedachte opkomt, hoe en wanneer plotseling een inzicht wordt verworven, voor het ons ontglipt, uit ons geheugen verdwijnt en wordt vergeten, voor eeuwig verloren. We moeten het vatten en opschrijven. Zodat wat van de tijd is, eeuwig, blijvend wordt door het zwart op wit te zetten. Op die manier de dingen concretiseren is uiterst belangrijk, uiterst noodzakelijk.

Na eeuwen van studie en vooruitgang, van wetenschap en ontwikkeling, komt men nu tot het inzicht dat opvoeding ook visueel moet zijn. Het gezicht en het gehoor coördineren en tot één enkel proces maken,van de input één enkel proces maken, wordt nu simultane, audiovisuele opvoeding genoemd. Zo moeten ook wij onze gedachten concretiseren, onze ideeën in zwart en wit noteren, zodat we ze vóór ons kunnen zien.

Niets is beter dan het vóór je te zien. Een tandarts verdooft het tandvlees van zijn patiënt, trekt zijn tand en zegt: "Het is gedaan." Maar de patiënt is daarmee niet helemaal tevreden. Hij wil de tand zien. Pas dan is hij honderd percent opgelucht, omdat hij er nu van overtuigd is dat de bron van zijn pijn werd verwijderd. Dat is de gewoonte van de menselijke geest. Hij wil zien.